Kitap hakkında: yıl / Görebildiğim kadarıyla gece karanlıktı. Pashka ilk başta çitin arkasındaki donmuş karanlığa baktı ama sonra pes etti; hâlâ hiçbir şey göremiyordunuz. İşitmeye güvenin. Ve doğru olanı yaptı. Genel olarak sessizdi, sadece Barbos zincirini şıkırdatıyor, kulübesinde kıpırdanıyor ve hatta bir erkek gibi iç çekiyordu. Eh, huzursuz bir kuş, muhtemelen bir baykuş, ormanda hâlâ periyodik olarak çığlık atıyordu. Bunlar tanıdık, tanıdık ve doğal seslerdi, bu yüzden Pashka kulede hem koltuk hem de sehpa görevi gören bir paçavra yığınına yaslandı ve gözlerini kapatarak dinledi. Uykuya dalmaktan korkmuyordu; gece görevinden önce iyi uyudu ve kafası tamamen açık bir şekilde kuleye tırmandı.…